Bakasyon # 07: "Ang Lihim!"

....Dali-daling inakyat ng kambal ang silid ng kanilang Mamang at kumatok....




Lyka: Mamang.... Mamang, gising ka pa po ba?
Myka: Mamang.... Mamang....




....Nang walang tugon na narinig mula sa silid ay nagpatulong sila kina Caloy at Corazon na hanapin ang susi upang mabuksan ang kwarto ng kanilang Mamang....




Lyka: Saan kaya itinatago ang susi ng mga silid?
Corazon: Ang alam ko'y sa dulong kwarto sa kaliwa, duon itinatabi ang mga importanteng gamit dito sa bahay.




....Hindi nga nagkamali si Corazon, duon nila nahanap ang mga susi. Pagkalipas ng halos limang minuto'y nabuksan din nila ang silid....




Lyka: Mamaaaaannnggg!!!!




....Napasigaw sa takot si Lyka, bumungad sa kanila ang duguan at walang malay na si Veronica....




Myka: Mammmaaaannngggg....

           Maaaammmaaannngggg.... gumising ka, mammaaannnggg!!!

....paiyak na sigaw ni Myka habang papalapit sa nakahandusay na ina....


Natulala sina Corazon at Caloy, hindi nila alam ang gagawin.
Sa sobrang lakas ng iyakan ng kambal ay nagising ang kanilang mga kaibigan. Dumadagundong at umaagit-it ang sahig na kahoy dahil sa mga kaibigan nilang patakbong tumutungo sa kanila....




Drew: Anong nangyare kay Mamang??




....Lumapit si Brent kay Myka na nakayakap sa duguang ina at nakita niya ang puting papel na nakalapag sa sahig malapit sa kamay ni Veronica....




Brent: Myka, ano 'to?




....Katabi ng puting papel ay ang patalim na ginamit ni Veronica upang saktan ang sarili....




Myka: Ate, may sulat




....Nagmamadaling binuklat ni Lyka ang nkatuping papel, liham mula sa ina....




_________________________________________________________________________
Mga Anak kong Mahal,


         Patawarin ninyo ako sa pagiging duwag ko. Ayoko nang madamay pa kayo, tama ng hanggang sa'kin nalang! Ayoko ng isalin ang sumpa ng pamilya, ayoko ng pati kayo'y madamay pa.
         Patawarin nyo ako sa gulong pinasok ko, ako ang dahilan kung bakit pati kayo ay nasaktan ng inyong Lolo. Mahal na mahal ko kayo kaya ko ito ginawa, mahal ko kayo ng sobra!
         Huwag kayong mag-alala, hindi ko kayo pababayaan, babantayan ko kayo, parati lang akong nasa sa tabi n'yo. Huwag n'yo sana akong kamuhian dahil nagawa ko la'ng ang pagtalikod sa aking lahi dahil sa pagmamahal at ginawa ko ang pagbuwis ng aking buhay, dahil sa pagmamahal, pagmamahal sa inyo, Lyka at Myka.
         Mga anak, meron akong ipagtatapat sa'nyo, itinago ko ito upang protektahan ang bawat isa sa'nyo. Mga anak ko, buhay ang ate Fy nyo! Nasa Maynila siya, sa tita Imelda nyo, kapatid ng inyong ama. Alam niya ang lahat at inaantay niya kayo.


         213 Bonifacio Street, Hero Village, Quezon City
         04-999-5136, tawagan n'yo agad siya pagdating nyo sa Maynila.


         Patawarin nyo ako, mahal ko lang talaga kayo!


Nagmamahal,
Mamang,
_________________________________________________________________________




Myka: Ate, iniwan na tayo ng Mamang!
Lyka: Kailangan niyang gawin iyon, masakit pero kailangang tanggapin.




....Kinakalma ni Lyka ang kapatid kahit siya'y hindi matanggap ang katotohanang wala na ang kanilang Mamang. Masakit ngunit kailangan, napilitan lang ang ina na gawin iyon, alang-alang sa kanila.


Napag-usapang iburol lang ng isang magdamag at kinabukasa'y inilibing na nila't nagpasya na rin silang umuwi na ng Batangas....




Lyka: Manang Ason, aalis narin po kami para hindi po kami abutin ng dilim sa daan. Mahaba pa ho ang byahe.
Manang Ason: Hindi nyo na ba talaga maaaring ipagpabukas?
Benito: Oo nga Ly, gagabihin na kayo niyan.
Myka: Mahirap po atang magtagal pa kami dito, masyadong masakit ang mga pangyayare.
Manang Ason: O siya sige, kung hindi kayo mapipigilan ay wala akong magagawa, mag-iingat kayo ha!
Lyka: Oho, kayo rin ho! 
          Kayo na po'ng bahala dito sa bahay, baka po matagalan na ang aming pagbabalik, o baka hindi na!
Benito: O sige, basta 'wag naman kayong makakalimot tumawag dito, ha?
Myka: Ok, s'ya pano? Uuna na kami!
Benito, Caloy: Sige, mag-iingat kayo!
Boys: Sige mga pare, alis na kami!
Girls: Paalam, alis na ho kami Manang Ason! Maraming salamat po!
Andrei: Sige poh!
           Lyka, tara na para hindi tayo masyadong gabihin!




....Nilisan nila ang Atimonan, iniwan ang lahat ng mapait na nangyare. Nagluluksa ma'y nagagalak parin silang malaman na buhay ang kanilang ate Fyka!


Sa sobrang bilis ng mga pangyayare'y parang walang maglakas ng loob na pag-usapan ang mga nangyare. Nakarating sila sa bahay nila sa Batanggas pasado alas-nuwebe na ng gabi at nagpasya ang magbabarkada na samahan na muna ang dalawa.


Hindi nila pinabayaan ang kambal, lalo na nina Brent at Drew....




Brent: Mahal kita, My...
          Mahal na mahal....
Myka: Brent, I'm sorry.... matapos ng lahat ng nangyare, hindi pa ata ako handang....
Brent: Shhhhh... 'wag ka ng magsalita, maghihintay ako... Kahit kailan!
Myka: Salamat sa pang-unawa!
Brent: Sige na, ipikit mo na ang mga mata mo, dito lang ako, hindi ako aalis...




....Nakatulog ng mahimbing ang kambal.


Kinabukasan, hindi na nag-aksaya pa ng panahon ang kambal, pinag-usapan agad nila kung pa'no nila makikita si Fyka. Si Brent at Drew ang sumama sa kambal upang tuntunin ang tirahan ng kanilang Tita Imelda....




Lyka: My, handa ka na bang makita si ate?!
Myka: Oo naman, gusto kong malaman kung anong pakiramdam ng kumpleto tayo!
          Eh, ikaw?
Lyka: Oo, pero natatakot ako'ng nae-excite!
          Ano kayang itsura nya?
Myka: S'yempre kamukha ko, maganda!
Lyka: Nyay! Mas kamukha ko sigurado yun, mas maganda kami kasi ikaw, latak ka na! Pang-huli kang inilabas eh!
Myka: Naku, ako nga ang pinakamaganda, kasi kayo, pinag-praktisan palang pano i-ire!




....KRRIIINNGGGGG.... KRRRIINNGGG.... KRRRIIINNGGGG....


Myka: Ako na'ng sasagot!
           Hello?!
Andrei: Myks, san ang lakad?
Myka: Sa Maynila, hahanapin ang bahay ni tita Imelda, bakit?
Andrei: Pwede bang sumama? Sino ba'ng mga kasama, malay mo, ma-type-an ako ng ate mo, eh di, ok na! May partner na din ako!
Myka: Ulol, sige na! Sumama ka na, si Brent at Drew ang kasama namin.
Andrei: Yes, sige see you later!