Bakasyon # 06: "Ang Kaarawan!"

....Lumiwanag na ang kalangitan, pasado-alas-sais na ng umaga, naidlip ang lahat sa sobrng pagod at takot.
Nagising si Lyka nang....




Manang Ason: Lyka, Lyka! Anong nangyare, hija?!
Lyka: Hah?! Manang Ason?
Manang Ason: Oo, ako nga. Ano'ng nangyare? Bakit ang gulo ng bahay? Bukas ang pinto at hindi nakakandado? Aka koý nanakawan na tayo kagabi. Bakit dito kayo natulog?
                     Ano'ng nangyare sa Mamang nyo? Veronica,,, Veronica... gising!
Mamang: Mmmm.... mmm.....
Lyka: Mamang.... Mamang, buhay ka, Mamang!!!

....niyakap ng mahigpit at hinalik-halikan ang knyang inang parang walang kalakas-lakas na kumilos....

Mamang: Huwag kang mag-alala, buhay ako! Si Myka?

Lyka: Ang, ang lolo, Mamang!

Mamang: Tahimik na siya! Wag ka ng mag-alala pa.

….nakangiting sambit sa anak na hanggang ngayo’y may bakas pa rin ng takot sa mga mata…

Mamang: Si Myka, Hija? Ang kapatid mo?

Lyka: Nakatulog po ng mahimbing, nawala narin ang kanyang mga sugat.

Manang Ason: Aba, ano ba’ng nangyare talaga, bakit hinahanap mo ang lolo mo? Sus maryosep ‘tong batang ito!

                       Magsibaba na nga kayo’t magsipaghanda, igayak at ilista ang mga bibilihin para sa handa mamayang gabi!

                       Happy Birthday, Kambal! Sya sige’t ako’y bababa na!

Lyka: Maraming salamat po, Manang Ason!

….Walang ilang saglit pa’y isa-isang nagising ang lahat. Wala naring naglakas ng loob na ungkatin ang nangyare kagabi, animo’y walang nangyare at normal lang ang lahat nang nasaksihan. Tahimik silang kumain ng sinangag na kanin, hotdog at itlog. Naghain din ng mainit na sopas na maraming nilagang itlog ng pugo na specialty ni Manang Ason.

Walang magtangkang basagin ang katahimikan hanggang sa….

Andrei: “Happy Birthday My-Ly!

               Happy Birthday My-Ly!...

…at sabay-sabay silang umawit…

               Happy Birthday…. Happy Birthday…

               Happy Birthday My-Ly!!!”

….At napalitan ng saya, tawanan at ingay ang kaniya’y nakakabinging katahimikan.

Maya-maya pa’y naging abala na ang lahat sa paghahanda….

Myka: Mamang, ang sarap naman ng niluluto mo!

Mamang: Syempre, para sa inyo yan ni Lyka, sobrang mahal ko kayo, yan ang lagi nyong tatandaan, ok?!

My,Ly: Yes, Mamang!!!

             I love you too….

….Alas-singko pa la’ng ay nagkakasiyahan na sila. Malakas na tugtugan, may mga nagsasayawan, nagkakantahan, nagkakainan.

S’yempre mawawala ba’ng mga mensahe para sa magkapatid, may mga naiyak sa mensahe ng bawat isa subalit ang tanging pumukas sa puso ng kambal ay ang mensaheng nagmula sa taong sobrang lapit sa puso nila….

Drew: Para sa “makulet” ng buhay ko, Lyka….

           Sobrang dami na natin napagdaanan, may mga iyakan, nasaktan narin natin ang isa’t-isa pero kahit ano pa’ng mga nangyare, mahal kita… Mahal na mahal at mamahalin pa… Hindi ko mapapanghawakan kung ano’ng meron para sa’tin bukas, pero isa lang ang mapapangako ko, mamahalin kita ng tapat at hindi ko man mapapangako na hindi kita masasaktan pero hinding hindi ko naman hahayaan na masaktan kita ng sobra…

           Mahal kita, “kahit” ano ka o sino ka pa…. Handa kong harapin kung ano man ang nakalaan sa’tin… Mahal kita, mahal na mahal!!

….naiyak si Lyka at niyakap niya ng mahigpit ang kasintahan. Tama nga si Mamang, dun nya malalaman kung gaano katapat ang pagmamahal ni Andrew sakanya, na “kahit” ano pa o sino pa siya’y handa n’yang tanggapin at mahalin ang totoong siya. Hindi na n’ya kailangan magkubli sa minamahal. Galak na galak ang kanyang kalooban, ito na ata ang pinakamagandang regalong natanggap niya sa buhay nya, hindi materyal na bagay kundi ang totoong pagmamahal, ang pagtanggap sa totoo n'yang pagkatao....

Brent: Myka, ikaw na ata ang pinakamaingay na babaeng nakilala ko, maarte at masungit. Kadamay ko kahit saan ulti mong panliligaw, taga pagbigay ng love letters, bulaklak at chocolate. Nasabi ko na ata sayo ang lahat ng tungkol sa'kin ngunit meron pa akong isang gustong sabihin subalit hindi ako mabigyan ng lakas ng loob upang sabihin sayo. Tuwing susubukan kong aminin ay pinangungunahan ako ng takot na baka lumayo ka at magalit. 

         Pero sa nasaksihan ko kagabi, hindi pala natin hawak ang mga oras, maaaring mawala sa isang iglap ang tao sa buhay mo at hindi ko hahayaang mawala ka sa'kin ng hindi ko manlang na aamin na...

         Mahal na mahal kita.... yung mga sulat na pinapaabot ko sayo, para sayo yun, pero tuwing ibibigay ko sayo lagi mong ina-assume na para kay Charlotte yun. Yung flowers, natatandaan mo tinanong kita kung anong kulay ng rosas ang gusto mo, di mo ba napapansin na dilaw lang ang binibili ko, kase para sayo yun. Yung chocolate, sabi mo sa'kin "Favorite ko to.... sana sa'kin nalang!"

         Nang sinabi kong, "sayo naman talaga yan eh!", ano'ng sagot mo, "weeehh? akina nga idadaan ko na sa classroom nina Charlotte, tutal papunta ako kina Lanie..."

         Mahal kita Myka at kahit ano pa'ng maging reaksyon mo, tatanggapin ko.... ayoko na lang palampasin pa'ng araw na di ko nasasabi sayo... "Maha...

Myka: Tama na! Ang dami mong drama...

....naiinis na tono ngunit biglang ngumiti at umaliwalas ang mukha....

          "Mahal din kita, noon pa!"

....Hindi makapaniwala si Brent sa narinig, ilang beses nýang pinaulit-ulit kay Myka ang mga katagang hindi niya inakalang maririnig sa minamahal. Mahigpit niyang niyakap ito at maluha-luhang tinitigan sa mata....

Brent: Hindi mo alam kung ga'no ako kasaya, ni hindi ko inasahan, mahal na mahal kita....

....Naiyak ang mga kabarkada nila dahil kahit silaý hindi nila alam ang nararamdaman ni Brent para kay Myka, maliban lamang kay Drew....

Andrei: "Tama na yan, inuman na!!!"

....at lahat ay nagsaya....

.....Mag-aalas-diyes na nang matapos ang kasiyahan, umakyat na ang magkakaibigan para makapag pahinga. Pasado alas-onse na ngunit hindi pa dalawin ng antok ang kambal....

Myka: Ate, masaya ako! Sobra!

Lyka: Ako din, Hindi ko alam na ganto'ng mangyayare, akala koý magkakahiwalay na talaga kami ni Drew.

....Nagbibiruan at nagtatawanan ang kambal nang nagulat sila at naputol ang kasiyahan sa narinig na tawag....

Lykaaaa.... Mykaaaaa....

Ly, My: si Caloy??!?

....Napagbuksan nila ang humihingal na si Caloy kasunod ang kapatid niyang si Corazon, pagod na pagod at animoý merong humahabol sa kanila....

Lyka: Oh Caloy, ate Corazon, napasugod kayo? Tuloy kayo, dis oras na ng gabi ah, 11:35 pm na!

Myka: Maay-may problema ba?

           Bakit nga pala wala kayo kanina?

Corazon: Importante lang kaya kami napasugod kahit hating gabi na!

               Ipinabibigay ito ng Inang bago siya namatay, ibigay ko daw bago sumapit ang ika-labing walong taon ninyo.

....isang puti ngunit gusgusing sobre sa kalumaan....

               Ngunit hindi sa'kin ipinaalam ni Caloy na kayoý naririto, nabanggit la'ng niya ng nasa Dolores na kami kanina kaya dali-dali kaming bumalik!

               Basahin nyo na, importante daw iyan!

Myka: Ano kaya ýan?!

Lyka: Ewan ko, basahin natin...

....binuksan nila ng dahan-dahan ang sobreng halos mapunit na sa kalumaan. Nakalakip ay isang dilaw na papel, liham mula kay Aling Maring. Halos mabura na ang nakasulat at mababakas na ang katagalan ng sulat....

_________________________________________________________________________
Ika-12 ng Abril 2004

Alas-Onse-Singko ng gabi

Mahal kong kambal,

          Mag-iingat kayo sa mga araw bago sumapit ang ika-labing walong kaarawan nýo. Hanggat maariý lumayo kayo at huwag ng babalik sa inyong tahanan dito sa Atimonan.

          Lisanin nýo nala'ng at kalimutan kung hindi maý... susunod sa'kin sa araw ng inyong kaarawan!

          Pangalagaan nýo ang inyong sarili, ayokong matulad kayo sa kapatid nyong si Fyka!

Nagmamahal,

Aling Maring,

_________________________________________________________________________

....naguluhan ang kambal at hindi nila alam ang gagawin....

Myka: Ate?!?

Lyka: Si Mamang! Puntahan natin si Mamang...